วันนี้ผมจะมาเล่านิทานให้ฟัง เรื่อง ฟ้ากว้างเท่าปากบ่อ เป็นนิทานที่ผมได้อ่านตอน ป.5 ไม่ได้โม้ เรื่องจริง และผมยังจำเรื่องราวของนิทานได้เป็นอย่างดี เพราะนิทานเรื่องนี้ทำให้ผมเปลี่ยนความคิดของผมไปอย่างสิ้นเชิง ขอเล่าตามที่ผมจำได้นะครับ
“มีแม่หอยทากตัวหนึ่งได้ไปวางไข่ไว้ที่ก้นบ่อน้ำร้างแห่งหนึ่งที่ยังคงมีความชุ่มชื้นอยู่ พอถึงฤดูฝนเหล่าหอยทากก็ฟักตัวออกจากไข่
พวกหอยทากน้อยใช้ชีวิตอยู่ภายในก้นบ่อ และเมื่อทุกตัวมองขึ้นไปบนท้องฟ้าพวกมันก็จะมีความเชื่อว่าท้องฟ้ามีขนาดกว้างเท่าปากบ่อแค่นั้น
แต่มีหอยทากกลุ่มหนึ่งนำโดยเจ้าลายจุดที่อยากจะพิสูจน์ว่าท้องฟ้ามีขนาดเท่าปากบ่อจริงหรือ?
พวกมันเริ่มปีนป่ายขึ้นไป เหล่าหอยทากที่เหลือต่างหัวเราะเยาะในความพยายามที่เปล่าประโยชน์ของกลุ่มหอยทากที่กำลังปีนขึ้นไป
แต่กลุ่มหอยก็ไม่หยุดความพยายามที่จะปีนขึ้นไป พวกมันพยามใช้เวลาอยู่นานเพื่อที่จะปีนไปให้ถึงปากบ่อ จนในที่สุดมันก็ปีนไปจนถึงปากบ่อ
และแล้วสิ่งที่กลุ่มเจ้าลายจุดได้เห็นคือ ฟ้ามันกว้างมากกว่าปากบ่อต่างหาก!!”
ถ้าเจ้าลายจุด และผองเพื่อนไม่คิดแตกต่างจากหอยทากตัวอื่นๆ พวกมันก็คงไม่รู้หรอกว่าฟ้ากว้างเพียงใด จริงไหมครับ?
นิทานเรื่องนี้เป็นแรงบันดาลใจชั้นเยี่ยม มันทำให้ผมเริ่มเสาะหาความรู้มากขึ้น ทำให้ผมเริ่มกล้าที่จะออกไปให้ไกลยิ่งขึ้น ทำให้ผมมีความทะเยอทะยานที่จะออกไปเผชิญโลกกว้าง เพราะผมเชื่อว่าโลกใบนี้มันกว้างใหญ่และมันรอให้ผมค้นหา
แรงบันดาลใจมักอยู่รอบตัวเสมอๆ อยู่ที่ว่าคุณจะสังเกตุเห็นมันหรือเปล่า เราเกิดมาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกัน ใช้ชีวิตต่างกัน ดังนั้นคุณต้องหาและสร้างแรงบันดาลใจของคุณจากตัวคุณเอง เมื่อคุณมีแรงบันดาลใจแล้ว คุณจะมีพลังที่จะลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่างเพื่อให้คุณบรรลุมันครับ สู้ๆ นะครับ ขอให้คุณหามันให้เจอ
ร่วมส่งต่อแรงบันดาลใจนี้โดยการแชร์บทความนี้หาคนที่คุณรัก เพื่อที่ทุกคนจะได้เต็มเปี่ยมไปด้วยแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิต ^0^
—————————————————————
เครดิตหนังสือ ฟ้ากว้างเท่าปากบ่อ แต่งโดยคุณเจริญ มาลาโรจน์ แต่งเมื่อ พ.ศ.2534 สุดยอดมากครับ ถ้าเนื้อเรื่องที่ผมมาเล่ามันผิดแปลกไปต้องขออภัยครับ 
0 ความคิดเห็น